cyt. z nowego portalu "O tym jak Wojnicz powstał"
Debiutant | 2012-01-21
Wojnicz jest bogaty w legendy i podania ludowe. Jedna z nich opowiada o walce niewiernych żon z ich mężami, jaka miała się odbyć na terenie Wojnicza i być może od tej "wojny" otrzymał on swą nazwę. Ta walka miała mieć miejsce w XI wieku za panowania Bolesława Śmiałego. Wyprawił się on na Kijów by przywrócić tam tron spokrewnionemu ze sobą księciu ruskiemu Izasławowi. Po powrocie króla do Polski, bracia Izasława ponownie go wygnali. Polski król w roku 1077 ponowni zajął Kijów i chcąc utrwalić na Rusi władzę Izasława, wraz z rycerstwem polskim przebywał tam przez dwa lata. W tym czasie żony rycerzy miały tęsknotę tłumić w ramionach kochanków. Na wiadomość o tym, rycerze zaczęli samowolnie opuszczać króla w Kijowie i pędzili do kraju, aby ukarać wiarołomne żony. Sam król gdy powrócił do kraju postanowił ukarać zarówno żony, jak i rycerzy, którzy go opuścili. Czując się zagrożone z rąk mężów i króla niewierne niewiasty wraz z kochankamii uciekły pod Wojnicz i tam w pobliżu góry oddalonej trzy kilometry od grodu postanowiły się bronić przed żądnymi wyjaśnień i krwi mężami. Uzbrojone w miecze, łuki i topory, broniły się tam dzielnie ale ostatecznie uległy. Mężowie srogo ukarali niewierne żony, a wiele z nich zginęło. Dziś góra na której się broniły nosi na pamiątkę tych wydarzeń nazwę "Panieńskiej Góry". Na niej swój zamek wznieśli kasztelanowie wojniccy z rodu Tarnowskich, a król na pamiątkę tej niezwykłej wojny założył miasto i nazwał je Wojniczem.
Podanie o "panieńskiej wojaczce" spisał w XVIII wieku Florian Jaroszewicz:
"... Za długą bardzo niebytnością Żołnierzów w domu, utęsknione ich Żony, po skrytych cudzołóstwach, publicznie za czasem sługi swoje przybrały za męże, aby zaś tym bezpieczniejsze były, wystawili Miasto y Fortecę Woynicz od Woyny nazwaną. O czym wszystkim gdy rycerstwo wzięło wiadomość, iedni kryiomo z Rusi wyieżdżali, a drudzy w klar Krolowi odstępstwem swoim grozili. Co widząc Bolesław musiał Woyny poprzestać y wracać się do Polski z Woyskiem swoim. Zaiuszony zaś gniewem srogim, a to że dla odstępstwa Żon od prawdziwych Mężów musiał Woynę przerwać, kazał Woynicza dobywać, w którym choć się owi słuszkowie do ostatniego bronili dobyto go iednak na koniec, y mordowali Panowie poddańców swoich iak się im tylko podobało. Karali wielu y Żony swoie, ale też wiele przez użalenie nad płcią słabą dali się im ubłagać, lecz Bolesław na tym dość nie miał, y srogie okrucieństwo na nic przysadzać, głodem y smrodem ie morzył. Nad to Żołnierzom którzy od niego z Rusi uchodzili, iednych kazał zabiiać, drugich uwięzieniem trapił, innym dobra poodbierał."
